O zmielonych umysłach i miłości bliźniego swego, czyli nie zaglądaj mi do kosza z bielizną

Włączając ostatnio dość często podręczną maszynkę do mielenia mózgu, przez część społeczeństwa zwaną telewizorem, ze strachem oglądam różnych osobników chętnych do przejęcia/utrzymania władzy w naszym pięknym kraju i z nie mniejszym strachem przysłuchuję się ich obietnicom… Jako że posiadam (jeszcze) prawo do głosu domniemywam ;), że między innymi ja jestem adresatem tych obietnic. Panowie kokietują i uwodzą wyborcę jak tylko mogą, potrafią i ile sił i krzepy w ciałach …ich sztabów wyborczych… Perspektywy są zróżnicowane… Będę miała pracę i nawet zdolność kredytową pozwalająca mi na entuzjastyczne uwalenie się na długie lata w bagnie pożyczek. Nie będę musiała wyjechać do Anglii, by tam niszczyć dłonie na zmywaku i stać się bezzębną potworą, bo stomatolog na Wyspach drogi - przy odrobinie szczęścia to ja zatrudnię Anglika na swoim zmywaku i ze spokojem będę obserwować wypadające z niego zęby – kwesta, na którego kandydata oddam głos… Będę pracować dożywotnio lub będę cieszyć się emeryturą w stosunkowo młodym wieku, na którą nie wiem kto mi będzie płacił – chyba że ci Anglicy… Pójdę do więzienia, gdy zdecyduje się na dziecko z probówki lub - dla kontrastu - dostanę wsparcie od Państwa poddając się zabiegowi in vitro… Gdybym jednak została gejem (a co!) mogę liczyć bądź na dezaprobatę, wyklęcie, anatemę, od czasu do czasu cios w nos, bądź też czułą opiekę, zrozumienie i love paradę raz w roku, ale ustawę o związkach partnerskich już nie... Obietnice dotyczą też kwestii międzynarodowo-społeczno-moralnych. Nie przyjmiemy czarnoskórych uchodźców, bo jako kraj katolicki nie będziemy trzymać tu „brudasów”, a nasza miłość chrześcijańska nie jest gotowa na otoczenie opieką oszalałych z nędzy i grozy ludzi, bo mają inny kolor skóry, a w ogóle to nas nie stać na przygarnięcie tysiąca osób.... Nas niech świat przygarnia, bo my są Chrystusem i Winkelriedem narodów. Ewentualnie - przygarniemy czarnoskórych uchodźców, bo jesteśmy dobrzy i cholera tak wypada a do tego podpisaliśmy jakieś kwity, obligujące nas do takich fikołków. itd…itp… Słuchając tych niemożebnych do realizacji obietnic, obawiając się gróźb, otwierając ze zdumienia oczy nad absurdami rzeczywistości zastanawiam się co tak naprawdę w życiu jest najważniejsze… Dla mnie…
Dziękuję serdecznie twórcom tej dziwnej szopki, w jaką w tym roku zamieniły się wybory, bo z całą mocą uzmysłowili mi jedno. Tolerancja! Tylko to się liczy w życiu publicznym, prywatnym i podkołderkowym. Kochani, wierzcie w co chcecie, czcijcie sobie Totem, chodźcie do Kościoła, oddawajcie cześć Jutrzence – tylko na boginie, nie przymuszajcie mnie do tego samego… Dopóki nie krzywdzisz innych – rób, co ci radość przynosi… Ale uszanuj wolność moich poglądów.
Zostawmy sobie taki margines bezpieczeństwa - ten okruch, bo inaczej grozą powieje… Jestem szczęśliwym człowiekiem moi drodzy… Nie interesuje mnie kto z kim śpi…