Kryolan czyli bez okoliczności łagodzących

Brzydota jest dla kobiet okolicznością łagodzącą, tak jak pijaństwo i całkowita niepoczytalność. (Pitigrilli)
Lubię tego starego zbereźnika Pitigrillego. Lubię go, rzecz jasna z czasów rozpasanej młodości i skandalizującej pikanterii, bo wersja a'la św. Augustyn jakoś do mnie nie przemawia. Ha – generalnie nie przekonują mnie indywidua, które w rozkwicie żywota bawią się radośnie, grzesznie i nieomal perwersyjnie – albo i nawet bez nieomal, a w jesieni życia - zapewne w przeczuciu nadciągającego końca - przechodzą gwałtowne uświęcenie. Pół biedy, jeśli czynią to jedynie w zakresie własnej osoby, celem zaklepania sobie spokojnej synekury po zakończeniu ziemskiej egzystencji, ale jeśli taka persona postanawia siać słowo wśród ludu i to za pomocą ognia i pały to gore bracia, gore… Taka dygresja - miało nie być politycznie, a jakoś zawsze coś mi tam z prawego zwoju wycieka… Jestem sceptykiem. Szczególnie sceptycznie szczypie mnie tyłek w obliczu nagłych objawień, oświeceń, nawiedzeń, uświęceń... Jestem cynikiem.
Wracając do Pitigrillego, lubię go, bo jak nie lubić gościa, który w brzydocie kobiety widzi okoliczność łagodzącą!? I nie jest to wcale szowinistyczne podejście. Raczej praktyczne i życiowe. Potrzeba tylko otwartego umysłu i pewnej dozy tolerancji. Wiadomo, że kobieta, którą macocha natura kopnęła w tłusty zadek ma święte prawo do niezadowolenia i siłą rzeczy – powinno jej się to permanentne niezadowolenie wybaczać… i widzę tu potrzebę regulacji legislacyjnych! Chociaż z drugiej strony - tak po głębszym zastanowieniu… Pijaństwo, przy pewnym uporze i innych sprzyjających czynnikach wypływających w z woli opitego, jest szansa porzucić… brzydota raczej idzie w stronę całkowitej niepoczytalności. Ba – jestem tego nawet pewna przyglądając się szpetnej postaci Malkontentki, która rozlewa się tu na fotelu z dość bezrozumnym wyrazem twarzy, patrząc w jakąś kartkę. Bosku… Nie wiem, czy ona potrafi przeczytać, co tam stoi… Kanapka kochani. Totalna kanapka.

Na szczęście – poza osobnikami malkontentkopodobnymi występują też na tej planecie niewiasty bystre, inteligentne i kreatywne. I zapewne właśnie jajnicza solidarność wobec mniej udatnych sióstr pozwoliła im wymyślić makijaż! Tak właśnie. Ostatnia deska ratunkowa dla Malkontentki. Mimo że rozumu to za wiele w tej głowinie nie ma, ale to akurat pamięta – nie wychylać się z gawry bez namalowanej twarzy… Malkontentka maluje się ochoczo - efekty bywają różne – od ubielonej grubej zjawy, po żałosną clownessę, ale niekiedy coś tam się uda. A udaje się zazwyczaj, gdy w ruch idzie poważnie dobry kosmetyk. I dziś o takim słów kilka.

Kryolan paletka cieni Berlin – szarości i czernie … Staram się usuwać z zasięgu Malkontentki cienie kolorowe, bo jeszcze ją gdzieś na ulicy złapią, zamkną i będzie kłopot z wydobyciem jej z miejsca odosobnienia.
Paletkę otrzymała Malkontentka w darze. Sama w życiu by jej nie kupiła, albowiem opakowanie jest zbyt proste, zbyt minimalistyczne, zbyt eleganckie. Zero uwodzicielsko kuszących pudełeczek TheBalm. Kryolan stawia na treść! I chyba na dobrego konia stawia, bo poważnie rzecz ujmując skądinąd urocze cienie TheBalm gonią przy takiej konkurencji w końcówce gonitwy. Cienie Kryolan są rewelacyjne! Fantastycznie napigmentowane, nie osypują się, nie rolują, nie włażą w zmarszczki i zagłębienia. Cały dzień wyglądają świetnie! Malkontentka nakłada je bladym świtem – gdzieś w okolicach 4 rano - zmywa około północy… a one wciąż świeże! Poza tym Malkontentka jak wiecie jest mocno ruchoma – wyłazi na deszcz, śnieg i wiatr. Czochra się, drapie. A cienie constans. Niewzruszenie tkwią gdzie tkwić mają.

Zużycie godne malarza!

Zachęcam Was do zapoznania się z tą marką. Cena raczej nie mała, ale można bliskim życie zatruć marudzeniem – zawsze jest szansa, że jakiś mniej odporny kupi dla świętego spokoju.