Malkontentka zakończyła wakacje, czyli o kultowych zdaniach słów kilka

Przedzierając się przez blogosferę i poczytując małe co nieco - zazwyczaj ze smakiem, często -rozkoszą, a niekiedy – zdumieniem, Malkontentka zupełnym przypadkiem odkryła ZDANIE KULTOWE. Odkryła i zapamiętała – wychodząc z słusznego założenia, że po pierwsze - wszelka wiedza bywa cenna, a po drugie - kto wie, co się w życiu może przydać i… ot… przyszła pora, aby odkrycie ogłosić światu… Długo mnie nie było, ale już jestem! Ta dam! Oto myśl kultowa i w formie niezmiennej przewijająca się nieustannie przez blogi różnorodne w formie, treści i gatunku… Dziś jest okazja, aby i na tym blogu owe niezrównane zdanie umieścić, ale żeby - w jak zwykle żałosnym pragnieniu smętnej oryginalności - Malkontentka nadal mogła się realizować, napiszę je w opcji domyślnej. Zatem zaczynamy…
Tu wstawiamy KULTOWE ZDANIE (treść powyżej), będące najbardziej wysublimowaną kwintesencją niemożebnej rozciągłości bytów i esencją usprawiedliwień niekonstruktywnych, ale jakże treściwych a zarazem prostych w formie…
I już jedziemy z opowieścią…
Malkontentka wróciła z urlopu. Jeszcze przed swoim wyjazdem zaopatrzyła Was w pokaźną garść przestróg przydatnych wakacyjnemu podróżnikowi – a to żeby nie topić się w wodach gruntowych, nie pić alkoholu nieznanego pochodzenia, nie uprawiać wolnej miłości z osobnikiem poznanym w przyplażowym barze, nie wygrzebywać z ziemi niewybuchów itd… Sama siebie zaopatrzyła jedynie w krem z filtrem, którego nie użyła, bo zapomniała… a poza tym rozum niezmącony myślą bystrą udał się w innym, niż nasza bohaterka, kierunku. Wakacje Malkontentki, przebiegały zatem zgodnie z przewidywaniami - rozpoczęły się od potężnego huraganu, dryfowały przez katastroficzne wizje zatruć spowodowanych zjedzeniem niedosmażonego mięsa drugiej świeżości, osiadały na mieliźnie bezsennych nocy umilanych cierpieniem wypływającym z poparzeń trzeciego stopnia, a uzyskanych na czerwonym placu dekoltu, finiszowały powoli bólem głowy i skończyły się gwałtownym skokiem w brutalną rzeczywistość codziennego dnia pracy… Wisienką na torcie było nadzwyczaj bolesne poparzenie skóry głowy na trasie przedziałka – no bo po co zakładać na opuszczony przez rozum łeb czapkę/kapelusz/chustkę - gdy słońce pali niczym spawarka. Doprawdy nie wiem, jacy bogowie sprawili że udało jej się jakoś przetrwać ten urlop w stanie mniej więcej żywym, ale roboty mieli od cholery. Cud bowiem, że babrząc się w pełnym odpadków piasku na plaży rozcięła sobie jedynie palec o kapsel od piwa marki Lech, a nie wydobyła niewypału z okresu II wojny światowej, który mógłby dokonać wielkich uszczerbków w jej i tak nadwątlonej urodzie. Cud, że siedząc na wyżej wzmiankowanej plaży i starając się ukoić rozedrgane przez ciężki rok struny nerwów indywidualnych nie wpadła pod samochód raźno pędzący wzdłuż wybrzeża… Cud… Tak czy owak Malkontentka wróciła - cięższa o dwa kilogramy, bogatsza o nowe doświadczenia i wybitnie marudząca. Siedzi teraz na fotelu i mamrocze pod nosem, zatem w najbliższym okresie możecie spodziewać się prawdziwie oceanicznej fali jadowitych recenzji…

… Ale żeby tak kwaśno nie rozpoczynać cyklu powakacyjnego… zdarzyły się i miłe chwile w malkontenckiej wyprawie. A to sobie stado włóczkowych wielbłądów na sznurek nanizanych kupiła, a to łańcuszek „prawie że” złoty z serduszkiem a to maskę plastikową Krzyk… ale największa niespodzianka spotkała ją po powrocie do domu. Paczucha pełna cudów od Mineralnej Kasi KLIK! Dziś Franka z lekka uchyli rąbka tajemnicy – i z oddali pokaże Wam, co w paczce przybyło…. Ale to tylko taki smakowity kąsek na rozbudzenie apetytu, bo pełny opis kosmetycznej uczty Lukullusa pojawi się niebawem. Póki co pędzę naostrzyć pióro i jęzor, bo cosik przytępiły mnie te wakacje.