sobota, 18 czerwca 2016

Koniec...

Aleją
Śmierć kroczy.
Zwiędłymi kwiatami pomarańczy
głowa jej koronowana.
Śpiewa i śpiewa
pieśń,
zawodzi jej gitara biała.

(Lorca)
Odeszła.
Przed chwilą.
Pokrzyżowała wszystkie plany.
Była i ot... już Jej nie ma.
Wiedziałam, że odejdzie. Ale wiedzieć, to coś innego niż poczuć.
Nie umiem płakać.
Czuję w gardle i pod powieką. Ale nic. Nie poleci.
Życie kopało Ją w dupę, a Ona szła przed siebie z uśmiechem. Jak na bal. Tyle że bez sukni i pantofelka.
Nie dostała nic... Kurwa nic.
Ani miłości, ani radości. Żaden pieprzony książę nie skradł Jej serca. Żadna wróżka nie machnęła różdżką. Bo chorych od "zawsze" czary omijają.
Boży Ptak...
Nieustannie zawieszona gdzieś "pomiędzy"...
Delikatna i krucha.
Odfrunęła przed chwilą i nigdy już Jej nie będzie.
Przyjaciele moi. Pomachajcie Jej na drogę. To bedzie wszystko, co dostanie. Od wspaniałych ludzi. Bo od zdechłego życia nie dostała nic.
...
Pamięci mojej kochanej Bożenki...

19 komentarzy:

  1. no i skończyła sie jej życia udręka, życie bywa bardzo niesprawiedliwe...

    OdpowiedzUsuń
  2. Podczytuję twojego bloga już od jakiegoś czasu i muszę Ci powiedzieć kochana, że uwielbiam twój styl pisania. Możesz nawet pisać o dziurawej skarpecie a i tak będzie się to czytać z przyjemnością ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Kasiu Kochana, dostała-wspaniałych ludzi...

    OdpowiedzUsuń
  4. Teraz znajdzie Ją piękny książę i będzie miała same szczęśliwe dni.
    Przykro mi.

    OdpowiedzUsuń
  5. Też jestem po pożegnaniu. Nie wiem czy odczytałaś mejla ode mnie... dziękuję raz jeszcze.
    Trzymaj się.

    OdpowiedzUsuń
  6. :-( Przykro mi...

    OdpowiedzUsuń
  7. Przykro mi. I wirtualnie przytulam...

    OdpowiedzUsuń