Damą być, czyli gdzie w piekle trzymają poradniki

Spieszę Wam donieść, że przedziwnym i chyba straszliwym zrządzeniem losu stałam się posiadaczką czegoś… no książki niby... Lekcje madame Chic, autorstwa niejakiej Jennifer L. Scott. Pozycja ta przyobleczona jest w żółtą koszulkę lidera w rankingu nurtu lajfstylowych podręczników i - co by nie mówić - zbiera całkiem przyjazne recenzje. Wprawdzie jestem zaciekłym wrogiem poradników, ale spodobała mi się okładka, a poza tym książka jest książką więc luknęłam przy kawce o czym tam stoi.

I co?

Bua ha ha ha.

I to by było na tyle.

Ta pozycja zajmuje poczesne miejsce w literackim piekle - tuż obok książek w stylu Bóg znajdzie ci pracę bez mrugnięcia okiem. To będzie trzeci regał na prawo od głównego kotła, druga półka od góry. Ot durnota. Irytująca ponad miarę opowieść młodej Amerykanki, która przyjeżdża do Europy a z pozyskanej tu zadziwiającej i tajemnej wiedzy, w stylu nie puszczamy bąków w towarzystwie i zamykamy toaletę robiąc siusiu robi ideologie, styl życia, religie i czort wie co jeszcze. I mimo że pani autorka nachalnie i z uporem godnym lepszej sprawy podkreśla swą metamorfozę z obwiesia do wyrafinowanej Paryżaneczki - laleczki, z każdym zdaniem staje się coraz mniej wiarygodna i coraz bardziej …amerykańska… no bo ci natchnieni telewizyjni kaznodzieje to zdaje się swoimi korzeniami tkwią mocno w tym ogromnym kraju za wielką wodą? I to właśnie stało się pani autorce. Kaznodzieją została. A co najśmieszniejsze. Pani zapomniała o najważniejszym. Damą trzeba się urodzić – tego niestety nie da się nauczyć. Dama nawet w dresie pozostanie damą, a damy przeciwieństwo…. Cóż niektórym to nawet szata ze złotogłowiu nie pomoże…. Bo kochana pani, to nie strój czyni damę, nie jedwabna bluzka ukryta pod eleganckim kuchennym fartuszkiem, nie trzy posiłki dziennie serwowane na najlepszej porcelanie i popijanie z odgiętym paluszkiem wody evian z kryształowego pucharu. Ba, będę brutalna – kurza stopa - to nawet nie szczupła sylwetka… To jest COŚ, nieuchwytne i niedefiniowalne. To COŚ wysysa się z mlekiem matki. Nie mówię, ze naśladowanie dam jest złe, głupie, niepotrzebne. Ależ skąd. Szczypta ogłady każdemu dobrze zrobi – mnie to nawet nieco więcej niż szczypta. Każda niewiasta może wszak przebrać się za damę…  No właśnie...przebrać! I warto przy okazji maskarady pilnować, żeby czasem nie przekroczyć granicy śmieszności, a z damy nie przeobrazić się w clownessę, bo i takie zagrożenie istnieje!

Poradnik pani Scott ładnie nam opisuje, jak zachowywać się w sposób cywilizowany i... fajnie. Większych oczekiwań nie mam. Bo jakoś nie wierzę, że wdrożenie słowa pisanego w czyn uczyni ze mnie ikonę stylu. Ano nie uczyni. Wprawdzie siorbać herbaty już nie będę i lud ze mną obcujący będzie zadowolony, ale do stylu a już szczególnie ikony to jeszcze daleka droga. Styl bowiem, to nic innego jak emanacja osobowości a nie wiedzy podręcznikowej! I żeby ową ikoną zostać, to trzeba być szczęśliwym posiadaczem naprawdę solidnego kawałka osobowości... Pozbądźmy się zatem złudzeń, a w to dzieło nie inwestujmy kasy, bo zaprawdę będą to pieniądze wyrzucone w błoto.

No a poza tym, panie kochane po co nam ta książka!? Nam? Bohaterom?:)