Jak wkurzyć Malkontentkę...

Homo homini lupus est.
Nieprawda! Wilk to piękny, mądry i szlachetny zwierz! Nie moi Państwo, człowiek człowiekowi nie jest wilkiem, człowiek człowiekowi jest wszą! Nie dość, że obrzydliwą, to jeszcze pasożytującą i wysysającą wszystko, co najcenniejsze! Tfu! O tym, że życie, choć piękne, czasem bywa zasraniutkie zapewne każdy miał okazję nadupnie się przekonać. Malkontentka takoż, no ale teraz… Malkontentka jest zła. Zła, na wszystkich - ujmijmy to – frontach.

5 małych kroków do osiągnięcia etapu podwójnego rozjuszonego bawołu…. plus skrócony kurs uderzenia ostatecznego

Poradnik dla kadry zarządzającej

Wstępne przygotowanie gruntu

1. Weź osobę nastawioną do życia cynicznie acz raczej przyjaźnie. 
2. Zmuś ją do codziennego wstawania bladym świtem, czy też - inaczej rzecz ujmując - głęboką nocą. Do miejsca wykonywania pracy zarobkowej musi być odpowiednio daleko, a wszelkiej maści opóźnienia, dajmy na to 25 sekund (ach te boskie czytniki na wrotach to hell), mają być bardzo źle widziane i surowo karane.
3. Spraw, aby twój pracowy niewolnik panicznie bał się zachorować i wpaść w stan biedronki – czyli ledwo rączką, ledwo nóżką, co wiązałoby się - nie daj bogini - z koniecznością udania się po pomoc medyczną i otrzymania – powiedzmy tygodniowego - zwolnienia lekarskiego. Aby osiągnąć taki stan wystarczy: wykpiwać głośno chorych wraz z ich – psia mać - chorobami, rzucać głupie uwagi na temat symulantów, naśladować chromych, lżyć niepełnosprawnych, okazywać wyraźne niezadowolenie, gdy chory pracownik dostarczy kwit, że właśnie oderwało mu nogę z połową dupy i zapytywać cynicznie, czy doprawdy aż pięciu dni potrzeba na odrośnięcie oderwanych kawałków obywatela. Uwaga – nie dotyczy to oczywiście osoby wykpiwającej czyli zarządzającej całym tym bajzlem na kółkach – w tym przypadku kilkutygodniowa rekonwalescencja w wypadku kataru jest konieczna.
4. Zarzuć pracownika obowiązkami zawodowymi, których wykonanie wymaga nieustannego skupienia a ich ilość wystarczyłaby na obdzielenie trzech, mocnych głowami, osobników – dobrze by było gdyby co najmniej połowa z nich (obowiązków, nie tych z mocnymi głowami), wiązała się z odpowiedzialnością karną w przypadku zagubienia, błędnego zinterpretowania itd. – przez odpowiedzialność karną rozumiemy tu kilkuletni pobyt w zakładzie zamkniętym popularnie zwanym pierdlem.
5. Wytwórz w miejscu zarobkowania atmosferę ustawicznego strachu, podenerwowania. Dobrze, jeśli uda ci się sprytnie skłócić pracowników. Idealny stan osiągamy wówczas, gdy pracownik wstając rano, na myśl o udaniu się do pracy, odczuwa lekki ból brzucha lub/i ewentualnie mdłości. Szczyt doskonałości – gdy od świtu z nerwów rzyga w muszlę klozetową.

Etap właściwy czyli jak zadać cios ostateczny

1. Weź odpowiednio zmiętego pracownika – patrz wstępne przygotowanie gruntu.
2. Oznajmij mu – koniecznie dwa dni przed planowaną „godziną W” – że:

• Zostaje oddelegowany na tydzień
• Meta oddelegowania znajduje się 500 km od miejsca startu – przy czym jest to głębokie zapupie
• Nieistotnym a wręcz pożądanym jest, jeśli pracownik:

1. Jest chory, źle się czuje i przychodzi do pracy, bo musi skończyć zadanie i jako istota odpowiedzialna nie chce wsadzać nikogo w obfajdane gacie, tylko – na zgubę własną – postanowił je wyprać samodzielnie.
2. Jest posiadaczem małego dzieciaczka, z którym nie chce być chwilowo w oddaleniu, zwłaszcza że rozpoczęło nowy - przedszkolny etap w życiu, a co za dużo to nie zdrowo – jeden szok na kwartał dla osobniczka w wieku tuż-po-siusiumajtkowym - wystarczy
3. Ma opłaconą zaliczkę w pensjonacie – ot drobna uroczystość miała być świętowana poza domem, w nieco bardziej wyjątkowej atmosferze i nie chodziło bynajmniej o biesiady delegacyjne.

Miej to wszystko w pięcie. Uprzyj się. Pomimo że w delegacje może pojechać kilka innych - chętnych - osób, wybierz konkretnie tę, której totalnie nie pasuje. Bądź świnią. Może dostaniesz nowe koryto… bo jak to było…? Daj człowiekowi koryto, a momentalnie zamieni się w świnię (A.Majewski)