O tym jak Malkontentkę zrobiono w konia czyli jak nie kupować kremu na noc.

Już Aureliusz Augustyn z Hippony znany szerzej, jako św. Augustyn pokusił się o zdumioną uwagę, że …wielu spotyka się ludzi, którzy chcieliby oszukiwać, ale takiego, który by chciał być oszukiwany - nigdy. No właśnie. Nasza Malkontentka – mimo że od (wcale nie tak szalenie poczciwego) świętego dzieli ją półtora tysiąclecia i jeszcze kilka szczegółów, zasadniczo wkomponowuje się w to stwierdzenie – nie do końca jednak, gdyż brzydzi się oszustwem jako takim – i nie traktuje zagadnienia relatywnie. Ujmując to po ludzku – nie oszukuje i oszukiwana być nie lubi… A tu zonk…

Zonk zapoczątkowany został przez pewien kłopotliwy prezent. Zwierciadło. Ale nie było to lustereczko z serii zwierciadełko powiedz przecie, kto jest najpiękniejszy w świecie… tylko wręcz przeciwnie…. Lud egzystujący w promieniu kilometra od gawry naszej niedźwiedzicy, któregoś wieczora usłyszał jej zwierzęcy, pełen bólu, rozdzierający serca ryk. To Malkontentka zerknęła w zwierciadełko… Okazało się być powiększającym… 

Od tego czasu – wszelkimi sposobami i za moją kasę - usiłuje ratować sypiącą się w zastraszającym tempie twarz, czy co tam w tym miejscu ma… I tak za jedną z substancji ostatniej szansy uznała bogaty i mega odżywczy krem na noc, który miał podczas słodkiego malkontenckiego snu prasować intensywnie i regenerować oblicze, na którym chude odnóża czasu zostawiły swoje ślady. A jak krem – to najlepiej naturalny. Malkontentka poczytawszy i poszukawszy, znalazła takowy na stronie sklepu internetowego, zakupiła, zapłaciła i… czekała. Na stronie stało – legendarnie szybka wysyłka. Nasza bohaterka najwyraźniej źle zinterpretowała ten zapis – myślała że to jakiś ekspres „plus” do standardowej szybkości, o którym ludzie pieśni i podania piszą, ale nie… W sumie rzeczywiście wysyłka okazała się legendarna – z tym, że była to legenda z gatunku tych o złotej kaczce czy diable Borucie – bajka znaczy… Naczekawszy się wystarczająco, wykonała telefon do sklepu, gdzie pani uprzejmie, acz stanowczo poinformowała, że krem to będzie dostępny, ale za czas jakiś – może dwa tygodnie, może nie… Malkontentka z lekka się zirytowała… bo jako żywo należy poinformować klienta o takiej zabawie – to po pierwsze, a po drugie – do jasnej cholery – nie sprzedajemy tego, czego nie mamy! Zirytowaną Malkontentkę pani pocieszyła, że jeśli nie ma życzenia oczekiwać latami – a przypominam bezcenny czas ucieka, zmarszczki eksplodują z niesłychaną wręcz intensywnością – to ma sobie jakiś inny krem wynaleźć na wymianę. Malkontentka zapytała o propozycje – dowiedziała się, że żadnego na noc nie ma. Sprawa dość karkołomna, no ale co tam. Malkontentka nie dziwi się tak łatwo. Ze spokojem przeglądnęła ofertę sklepu i okazało się, że krem na noc jednak jest. Hinduski, nazywa się ładnie i nocami ujędrnia;). Dokonawszy tego odkrycia zadzwoniła po raz kolejny. No rzeczywiście, taki krem jest ale pani pewnie nie chciało się o nim mówić i jak się miało później okazać – zupełnie słusznie. Los bowiem bywa wobec odkrywców okrutny… Do kremu trzeba było dopłacić. Malkontentka dopłaciła, wysłała dowody mailem i oczekiwała przesyłki, która tym razem bardzo szybko nadeszła. No i właściwy bal zaczyna się w tym miejscu…

Malkontentka krem odpakowała – pudełko wywaliła do kosza (błąd). Tuż za pudełkiem trafiły do wyżej wzmiankowanego pozostałości po obiadku maluszka i parę innych takich… A sam krem na półeczkę w łazience. Wprawdzie czujne oko ulokowane w malkontenckiej głowie gdzieś w przelocie zauważyło, że naklejka na kremie jest jakaś przytarta i krzywa ale… Krem stał sobie grzecznie, aż do momentu, gdy nasza bohaterka postanowiła nałożyć go na oblicze. Odkręciła wieczko… a tu kurka wodna – zonk. Na otworku, w który należy wetknąć paluch żeby wydobyć krem znajdowało się zabezpieczenie, ale zarówno owo zabezpieczenie, jak i gwint i puzdereczko upaćkane były substancją białą, urozmaiconą gdzieniegdzie czarnym rzucikiem z paprochów nieznanego pochodzenia. Podobnie brudne było wieczko od wewnątrz. Błeeee błe błe… Kondycja kremu kazała przypuszczać, że cosik przy nim grzebano a nawet pojawiło się mocno uzasadnione podejrzenie, że krem został wyprodukowany przez pana Zenka w garażu, gdzie podczas mieszania wysokogatunkowego kosmetyku łyżką do zupy z peta się trochę usypało…. Ohyda. Malkontentka natychmiast wszczęła alarm i napisała do sprzedawcy tego cuda, zapytując przy okazji o atesty etc. Odpowiedź przyszła szybciorem. A jakże atesty są, no jakby miało nie być, a krem można odesłać, ba – kurier go zabierze, …pod jednym warunkiem, że zostanie umieszczony – krem, nie kurier - w przynależnym do niego tekturowym kartoniku – pewnie celem ponownej sprzedaży po otarciu paprochów. Malkontenta zerknęła do kosza na śmieci, skąd wydobyła opakowanie w obiadku maluszka i jogurcie koloru różowawego i wyrzuciła je w sposób ostateczny i zdecydowany. Sprawa upadła, bo bez pudełeczka zwrotu nie będzie itd. I ok. Trza było opakowanie może zachować, ale do stada jasnych Anielek – czegoś takiego sprzedawać absolutnie nie wolno!

PS. Zadzwonili ponownie ze sklepu …coś jednak jest na rzeczy… będę informowała na bieżąco.