Czym Anula zaraziła Malkontentkę i co to w paczce było...

Malkontentka jest naturą nieskomplikowaną. Podobnie jak... storczyk. Jeeee, jeee, jeee... Dobrze przeczytaliście. Storczyk.To nie metafora, czy fiki - miki zmęczonego umysłu. To rzetelna wiedza, podparta solidnym fundamentem nieomal (sic!) naukowym, literaturą najwyższych lotów - znaczy poradnikiem! Wprawdzie poradniki z zasady wszechrzeczy mam w pięcie, ale raz sobie taką naukową mądrością pojadę. I kto mi zabroni? Nikt! Zaprawdę powiadam Wam, to właśnie w Poradniku Ogrodnika napisali o storczyku - że jest naturą nieskomplikowaną. Niestety. Na braterstwie jestestw, podobieństwa Malkontentki i storczyka definitywnie się kończą. A szkoda... Ot powiedzmy, taki storczyk wymaga prostej strawy serwowanej raz w tygodniu, Malkontentka odwrotnie - żre nieomal stale - z niewielkimi przerwami na spanie i toaletę. I właśnie przy toalecie zatrzymajmy się nieco dłużej, bo to ona jest kluczem do dzisiejszej opowieści. Malkontentka, jak na wstępie wspomniałam, prosta jest niczym budowa cepa i jej upodobania również do szczególnie wyszukanych nie należą. Pajda chleba ze smalcem, ogórek, piwko na okrasę i jest orgia romantyzmu i ekstaza smaku. Co do ablucji - myje się nieboga globalnie, przy użyciu mydła z Rossa za dwa pięćdziesiąt. Czyni to regularnie - ze zdrową chłopską rzetelnością. I zapewne stan "dwa pięćdziesiąt" trwałby do usr... no długo by trwał, gdyby nie pewna odlotowa Anula KLIK. Bloga Anuli - co kręci anulę (żyrafa na przykład) - Malkontentka czyta z wielkim upodobaniem, albowiem każdy odjechany nałogowiec jest bliski jej czarnemu serduszku. A Anula nałóg ma - no... nałożek taki - jest zagorzałą (zagorzałą, bo czy jest za gorzałą czy też nie - nie wiem, ale liczę, że kiedyś dopracujemy to zagadnienie) wielbicielką mydeł, ale nie tych z Rossa za dwa pięćdziesiąt, tylko takich, o jakich istnieniu prosty chłop Malkontentka pojęcia nie miała - wspaniałych, naturalnych i niewątpliwie kosztownych. Można? Można. Malkontentka o mydłach anulkowych chętnie poczytywała, ale na pachnące cudeńka jej serce było zamknięte. Do czasu... 

Dygresyjka......

Znacie to uczucie, gdy w zasięgu pożądliwych łapek leży totalnie niespodziewana, tajemnicza, starannie okręcona taśmą niemalże stalową, nęcąca paczuszka? Ten moment, gdy nożami, siekierami, pazurami, współmałżonkiem rozrywa się zabezpieczenia, szarpie kartony - mmm... I ta cudowna ekscytacja - pierwszy mistyczny wręcz zerk do wnętrza pakunku. Ech. Nie ma nic lepszego. Zawsze w takiej chwili czuję się jakby mnie kto po sercu pogłaskał. Fajne to uczucie... I ja w nim nieźle współistnieje... Ktoś o mnie pomyślał! Ktoś chciał coś fajnego dla mnie zrobić... Dla mnie! Cenię i roztapiam się w rozrzewnieniu! Anulka! Dziękuję! Pogłaskałaś moje serducho. To poważnie wzrusza i uszczęśliwia. 

A co w anulkowej paczce było... Ano...

Dobrze widzicie! Cały wybor mydełek wyszukanych i wspaniałych. Balsam. Ech.... Kokos! Kokos!!! Masełko shea. No i....Uwaga! Dżemik! Dżemik! Z dyni. Złoty i skrzący się, niczym październikowe słoneczko. Dzieło anulkowych rączek! A wszystko w jesiennej aurze orzechów...

Mydełka wystartowały! A mydełko wiadomo - sprawa wywrotowa... Ale żeby aż tak Malkontentkę zarazić... I pomyśleć, że tkwiła latami, z uporem muła, w krainie "dwa pięćdziesiąt"! Wyrzekam się tej jej niechlubnej przeszłości.

Anulka. Radość, radość we mnie rozpaliłaś. Dziękuję!