Stylizacja mocno butna, czyli jak zrobić z Malkontentki blogerkę modową.

Onet, czyli mój ukochany odmóżdżacz poranny, powiada, że kariera jest możliwa. Kocham ten portal za frapującą zabawę słowem, z której jasno wynika, że język polska trudna. Wracając do kariery – otóż wczorajsza lektura (Onetu) uświadomiła Malkontentkę, że miliony i sława leżą w zasięgu jej ręki - wystarczy tylko z lekka ugiąć kolanka i schylić plecki, albo odwrotnie – stanąć na palcach i próbować wyrwać gwiazdkę z nieba. Każda metoda ma swoje wady i zalety więc należy sprawę głęboko rozważyć. Tak, czy owak kariera jest możliwa. A pierwszym krokiem do jej uczynienia może być… nic innego, jak prowadzenie bloga. Dowód? Proszę bardzo. Po zdjęciem urodziwej niewiasty Onet zamieszcza informację następującej treści: Zaczynała od bloga, dzisiaj jest właścicielką biznesowego imperium… czego i Wam życzę. Niestety, nie przeczytałam artykułu, który być może zawierał w sobie poradę, jak taki skok biznesowy uczynić, ale tak to w złych bajkach bywa - byłam o krok od zdobycia bezcennej wiedzy, jeno splot niefartownych okoliczności spowodował, że nadal tkwię w biednej nieświadomości. Tkwię mocno miast przesypywać złote monety – koniecznie upierścionymi, tłustymi paluchami, popijać kawior szampanem, strącając jednocześnie ze stoliczka poniewierające się tam w bezładzie diamenty, aby uczynić miejsce na kieliszeczek. Ech życie.

Kariera podobna jest kurtyzanie: najpierw dla własnej przyjemności, później dla przyjemności innych, a w końcu dla pieniędzy. (M.Achard) Aspekt pieniędzy, szczególnie z okazji dna finansowego, w którym chwilowo się kręcę, budzi we mnie potężną żądzę. Ale z drugiej strony… Widzicie Malkontentkę jako ikonę stylu? Albo – nie daj bogini – dyktatora modowego… Spuśćmy nad tym zagadnieniem wstydliwą zasłonę milczenia i zleźmy z obłoczków. Poza tym brzydko roztkliwiać się nad pieniążkami, zwłaszcza że prawdziwi dżentelmeni o nich nie gawędzą a Malkontentka to fajny chłop i dżentelmen w jednym – niczym ten szampon Head and Shoulders. Tylko z łupieżu nie leczy. To już dermatolog.
Jestem trzeźwa.
Bredzę.
Świat mnie przerasta.

Zanim jednak zdecyduję, czy zwariować w sposób absolutnie doskonały i taplać się w cudownie różowej aurze nieświadomości swej świadomości, czy raczej nie wariować, tylko zbić ten wielki majątek, zapraszam na premierę! Oto pierwsza na blogu stylizacja modowa! A co! Kto mi zabroni? Dziś w roli głównej prawa malkontencka noga obuta w delikatny acz stylowy trzewik plus nogawka dżinsów granatowych, ręcznie obszytych – czyli jest sztuka… Posadzka też awangardowa – bunkier pracowy. Styl a’la Malkontentka really? Ktoś się pisze?




Najbardziej straconym dniem jest ten, w którym się nie śmiałeś. (N.Chamfort)
Zatem poproszę o uśmiech. Zwłaszcza, że Na świecie nie ma nic piękniejszego od pobudzania ludzi do śmiechu. (A.Allais)