Uciecha w serduchu i kręcenie kramiku, czyli wielka buźka dla Przyjaciół-Blogerów

Ból dupy dopadł mnie mniej więcej półtora roku temu. Musiał zaimplementować coś na łącza, bo nagle zapragnęłam prowadzić bloga. Jak na powyższym przykładzie widać - zakłócenia w transmisji bywają zgubne w skutkach. Tak czy owak… strzeż się pociągu, czyli motto życia awansowało na sztandar mojej bladej egzystencji w sieci, roztrojone JA wreszcie przysiadło, czując wygodną kanapę pod tyłkiem i fiuuu…poszło. Co wydarzyło się przez ten czas? …ano sporo. Napisałam około 200 postów, uprawiając przy tym forsowną gimnastykę umysłu, co zaśniedziałym stykom puszki z mózgiem wyszło na zdrowie. Poznałam mnóstwo kapitalnych ludzi. Nawiązałam więzi. Odkryłam pokrewne dusze z jednej serii produkcyjnej. Trafiłam na obłędne blogi, przy których spędzam miłe wieczory. Zyskałam 220 osób, które deklarują chęć przeczytania - przynajmniej od czasu do czasu - mojej radosnej twórczości. Nie zauważyłam rocznicy powstania własnego bloga. Kupiłam milion kosmetyków. Przeżyłam mnóstwo sekund – mniej lub bardziej kreatywnie. No generalnie działo się jakieś życie. Za każdy komentarz, za każdą fajną znajomość, za każde przeczytane słowo – duża buźka. Dziękuję Wam moi mili. Będę kręcić ten kramik dalej z radością w serduchu. To tylko dzięki Wam ta cała uciecha. Dziękuję.
Świat, w którym żyjemy, powstaje z jakości naszych relacji. (M.Buber) Czyli jest dobrze moi Państwo! Jest dobrze.

Rozdanie - wprawdzie nie rocznicowe, bo tu to jakby musztarda po obiedzie - ale mikołajkowe czeka! Zapraszam KLIKAMY