Zamknięte do nieODwołania

Zamykam.
Zmykam.
Wrócę, gdy opadnie mgła.

Urodziny

Dziś są moje urodziny...
Łykam kolejną łzę...
Kolejny rok...

Moje nocne urodziny...

W ciemności
Nikt nie widzi...

Zapłakanej twarzy,

Niemego krzyku

Wystarczy się uśmiechać...

Sto lat...?

Oszpecona...

To przytrafia sie zawsze innym... A to pani z filmu dokumentalnego albo bohaterce książki czy dziewczynie z reprtażu... Wzruszamy się, współczujemy. Ale przecież to jest daleko. To tylko obraz, film, zdanie... Nasza łezka, cudzy ból... Zawsze innym, ale nie nam. Nie nam... Patrzymy z przestrachem na okaleczone ciała, symptomy choroby, oszpecone twarze. Inne! Nie nasze! My nie! Ja - nie! Ona...
Tym razem ja...
Umiałybyście żyć bez pięknej, wypielęgnowanej skory? Nie zwracać uwagi na spojrzenia ludzi na przejściu dla pieszych? Ot z uśmiechem Giocondy nieść głowę, dumną, oszpeconą głowę wysoko, wysoko, wysoko...? Potrafilybyście żyć bez twarzy?
Ja... wciąż nie...

Zapowiadajka...

Dzień dobry,
chciałam tylko powiedziec, że wracam:)
Jutro.
I to z konkursem!
I to z jakim konkursem!
I to z takim, że majty opadają!
Ha!

Powroty trzeba świętować!
Zawsze!

Misja dyskretna

Przyszłem wcześniej, gdyż nie miałem co robić.

(Miś...ponad wszystko i bez ograniczeń)


No właśnie... przyszłem. I nawet jezdem. Misja delikatna - wybadać czy ktoś tu jeszcze bywa. Nawet przypadkiem. Niechcący. Pomyłkowo czy coś...

Góra kosmetyków domaga się recenzji a Malkontentka nie wie, czy pisać...

Banałem pojechało

Yvonne: Gdzie byłeś w nocy?

Rick Blaine: To już tak dawno, nie pamiętam.

Yvonne: Przyjdziesz do mnie dziś wieczorem?

Rick Blaine: Nie mam aż tak dalekich planów.

Malkontentka chciała dziś do Was napisać.
Chciała opowiedzieć o worku z chaosem, w którym ostatnio sobie siedzi i z którego bezskutecznie usiłuje się wydobyć.
Chciała ponarzekać, że zamiast wiosny ma mokrą pulpę za oknem... i że wdziała stado 24 sarenek kontemplujących ruch samochodowy przy trasie Bełchatów - Łódź.
I że schudła 10 kg a przytyła 4...
I że pracuje po 19 godzin na dobę.
I że tkwi w niedoczasie...
Ale rano Malkontentka dostała w głowę twardym pytaniem i nadal tkwi w szoku pourazowym...
No właśnie... 

Co jest w życiu najważniejsze? Niby zwyczajne pytanie... Ale to głaz... kamień rzucony w potylicę.... Ten zgrabny zlepek słów rozbił malkontencką skorupkę i wylało się z lekka nieświeże żółtko... Malkontentka zasadniczo nie potrafi być do końca szczera sama ze sobą a o publicznym wydobywaniu trzewi, to już w ogóle mowy nie ma. A wyłażenie z otwartą przyłbicą poza ustalony kanon spraw najważniejszych (zdrowie, rodzina, miłość etc.) okazało się sprawa zarezerowaną dla twardzieli z żelaznymi jajami/jajnikami...
Bo to jest trochę tak, że niby każdy coś tam wie, coś kombinuje, niby czai co to jest TO najważniejsze, ale chyba łatwiej rozbić sobie głowę o banał, niż odpowiedzieć z krwistej głębi głębi...  i to nawet w sytuacji, gdy za publikę robi jedynie własna mordka w zwierciadełku. No dalej! Szczerze, bez mentalnego klepania się po pleckach.
Malkontetka chciała do Was napisać, ale jak widać nie udało jej się wydobyć z klawiatury żadnych słów...

Spełnienia Wam kochani życzę.

Być dzidzią-piernik, czyli jak wywalić kasę w błoto

Witam, to znaczy nie witam, bo właśnie się dowiedziałam, że tylko chamy się witają. 

I najgorsze barachło intelektualne. 

I pożałowania godne prymitywy. 

Czyli Malkontentka. 

O totalnym bagnie umysłowym wyżej wzmiankowanej poinformował dziś fejsbuk, cytując słowa autorytetu, że tylko odmóżdżone czupakabry witają się odrażającym w swej wymowie słowem "witam"… Wobec zaistniałego artykułu, podpartego groźbami pana Rusinka (a lubiłam człowieka jeszcze dziś o świcie) nie ma co zamiatać sprawy pod dywan, wszak tylko prawda nas wyzwoli… Trzeba odważnie spojrzeć w oczy rzeczywistości i wyznać, że Malkontentka niejednokrotnie wykazała się buractwem i wysłała do szefa (i nie tylko, nie tylko) maila z nagłówkiem "witam"… No cóż… Nie wiem, co teraz będzie, ale chyba jest już pozamiatane.
Tyle tytułem wstępu i wyjaśnień, żeby nie było, że Was witam czy coś. Absolutnie nie śmiałabym…
Co do meritum, dzisiejszy post miał być o marzeniach, listach do Mikołaja i innych lajtowych tematach, ale się spierdzieliło i będzie grubo i niemiło. Zapewne nigdy nie wspominałam, ale… Malkontentka miewa przeczucia. I to nawet trafne. Przewiduje niczym Sybilla, ale co z tego, kiedy zazwyczaj sobie nie dowierza, bo wciąż gdzieś tam podejrzewa się o krętactwo. I okazuje się - błąd! Bo gdyby słuchała wewnętrznego głosu wątroby, zapewne nie wywaliłaby w błoto znaczącej sumy 150 zł. Na marzenie. Ulotne. O pięknej cerze….i młodej. Ba. Głupota nie zna granic. Ze starej baby dzierlatki nie ulepisz. Może wyjść co najwyżej dzidzia piernik, ale tego raczej należy unikać.
A było to tak…
Malkontentka wiedziona coroczną paniką, że kończy się rok, a ona wciąż baba-stara a za chwilę będzie jeszcze baba-starsza, w okolicach listopada rzuca się zwyczajowo na kosmetyki. Ostro i z rozmachem. Jak wygłodniałe zwierzę. Łyka, jak leci, rujnuje domowy budżet, wciera, masuje… i jak co roku kupa z tego jest. Śmiechu. I dziura w portfelu. Tej jesieni, na złość zamierającej przyrodzie postanowiła zabłysnąć, odmłodnieć, poczuć się wiosennie, promiennie, wspaniale. Lumene Invisible Illumination Instant Glow Beauty, czyli tonujące serum do twarzy z pigmentem miało jej w tym wydatnie pomóc. 

Według zapewnień producenta, za pomocą magicznego serum miała Malkontentka wytworzyć na obliczu pełny makijaż hybrydowy, cokolwiek to oznacza. Miała być otulona mocą odżywczej pielęgnacji, wydobyć swoje piękno naturalne, głęboko rzecz jasna we wnętrznościach malkontenckich ukryte i generalnie pod maliną moroszką – czymkolwiek ona jest, arktyczną wodą źródlaną – o ile jej wydobycie i zastosowanie jest możliwe i peptydem szczodrze rzuconym, miała młodnieć i błyszczeć. No i w sumie sobie błyszczy – ale o tym za chwilę.
Serum elegancko upchnięte w sympatycznej buteleczce z pipetką, w – o dziwo bezbłędnie wybranym przez Malkontentkę odcieniu - przybyło sprawnie z drogerii ekobieca. Malkontentka po przeczytaniu z użyciem lupy mikroliterek na opakowaniu - wstrząsnęła i z nabożną czcią nałożyła specjał na twarz. 

I to by było na tyle… 

Bo dalej mamy tylko spektakularne…. NIC! 

Ot zwyczajnie. Uzyskała wielkie, acz błyszczące NIC. Póki co sprawa jest kłopotliwa. Jest kilka opcji. Albo w Malkontentce, owo mityczne piękno jednak nie jest ukryte, albo jest, tyle że śpi snem sprawiedliwego, albo specjał nie jest w stanie go wydobyć, bo jest do bani. Specjał, nie piękno. Malkontentka sporo się naczytała o zarąbistym efekcie na twarzy, o pięknym wykończeniu...ble, ble, ble... No cóż. Jeżeli ktoś ma ochotę zamienić swoją głowę w kulę dyskotekową, to i owszem, serum daje takie możliwości i rzeczywiście jest zarąbiście. Dla mniej ekscentrycznych osobników jego używanie może być mniej orgazmogenne. Nałożone na twarz znika momentalnie pozostawiając po sobie blask niemożebny, czyli to tzw. subtelne rozświetlenie. Na boginie – to rozświetlenie wygląda koszmarnie – ot posmarujcie sobie całą twarz płynnym rozświetlaczem lub jeśli ktoś nie ma aktualnie takowego pod ręką, powinien wystarczyć smalec – taki bez skwarków i zrozumiecie o czym prawię. Być może na cerze młodzieńkiej, dziewiczej, albo nadzwyczajnie gładkiej, wyczyszczonej z wszelkich niedoskonałości i piętna lat, czyli coś jak u pana Ibisza, takie serum zagra. Wszystkim innym cerom serdecznie odradzam. Kasy żal…

Do napisania Państwu (nie wiem jaki zwrot na pa pa jest obecnie obowiązujący i nie trąci chamem...)