Noworoczne przesłanie Malkontentki

Jazgoczące polityką mordy burzą mój ciężko wypracowany spokój. Skostniałe poranki nie dają dziarsko przeskoczyć ze snu wprost w portki codzienności. Kreski na skórze budzą gniew. Dokuczliwy ucisk w piersiach, zadyszka i czerwone plamy coraz cześciej pojawiajace się na chusteczce boleśnie przypominają o przemijaniu. 

W mojej głowie trwa wojna, ścierają się   demony, wybuchają petardy a ja wciąż jeszcze z łagodnym uśmiechem smaruję masłem pajdę chleba. Z folii. Musze tylko starannie wybierać nóż. Taki profesjonalnie tępy. Istnieje szansa, że jestem szalona. Dobrze, że nikt się połapał. Dotychczas przynajmniej...

Podoba mi sie dzisiejszy poranek. Casablanca pokryta cieniutką warstwą szronu. Cichutko. I tak czysto. Dziewiczo. Tylko ja, roztańczone zwoje mojego mózgowia i sennie płynący patrol policji... No cóż. Rzeczywistość zawsze gdzieś nas dopada.

Chciałabym cofnąć czas. 

Chciałabym miec 19 lat, zieloną drelichową spódnicę i czarną koszulkę.

Chciałabym znów poczuć ten lipcowy, gorący wieczór.

... gdyby tylko było możliwe przeżyć ten dzień ponownie

...wówczas z pewnością nie wsiadłabym do pociągu relacji Łódź Kaliska-Słupsk.

Pamiętajcie! Strzeżcie sie pociągu.

Witam Was w Nowym Roku!