Miała być recenzja a wyszła manifa. O polowaniach na czarownice słów kilka.

Zerwana nić jak cienki włos,

Zwierciadło pęka w odłamków stos,

„Klątwa nade mną”, krzyczy w głos

Pani z Shalott. (A.Tennyson)

Polowania na czarownice to śliska sprawa - moralnie naganna, politycznie podejrzana... Możliwości zabawy możnych tego świata są przerażające. Doprawdy nie jest ważne, jakie to czarownice i jacy oprawcy - zawsze, gdy na szali jakiegokolwiek wyznania waży się ludzkie życie, pod płaszczykiem świętości i za wzniesionymi ku niebu ślepiami, kryje się drugie dno... Inkwizytorzy rodem z psychuszki zacierają łapki jarając się władzą nad swoimi owieczkami... Ot taki eufemizm. Wszak owieczka brzmi lepiej niż baran... No właśnie. Oto spójrzcie... Młoda dziewczyna z piętnem czarownicy podąża na stos - może woli śmierć w płomieniach niż życie w obłudzie? Jednak strzeżcie się potwory - klątwa z ust niewinnej może mieć niszczycielską moc i siać tsunami w waszych zafajdanych żywotach... Ha! Tak mocno rozpoczyna się jedna z nowszych powieści Małgorzaty Gutowskiej - Adamczyk. Fortuna i namiętności. Klątwa. Pani autorka kupiła me serce kilka lat wcześniej Cukiernią... i dlatego po Klątwę sięgnęłam ochoczo. Powieść zaczyna się dobrze. Frapująco. Intrygująco. I na tym wstępie właściwie można poprzestać. Dalej bowiem jest już tylko gorzej. Nudaaaa. Postaci papierowe, do bólu przewidywalne. Podobnie jak akcja - dlaczego po stu stronicach można przewidzieć zakończenie? Szkoda. Nieczęsto zdarza mi się maltretować książkę i być przez nią maltretowaną. Tym razem mam wrażenie, że Klątwa spogląda na mnie krzywo ze stolika... Kurza stopa, to może i ja...

Powieść - ku mojemu zdziwieniu - ma fantastyczne recenzje. Nie dołączam się jednak do grona dmących w trąby. Szkoda nocy na taką lekture - można śmiało pospać.

I jeszcze tak tytułem ostrzeżenia... Strzeżcie się inkwizytorów... Przywdziewają różne maski i kostiumy, potrafią wtopić się w tłum, oczarować.. ale wciąż istnieją, należą bowiem do przeklętego kręgu nieumarłych...niestety...

W XV wieku Święta Inkwizycja skupiła się na tępieniu czarów i czarownic. Przez następne trzy stulecia Europa była świadkiem obłąkańczej fali prześladowań kobiet i mężczyzn podejrzanych o konszachty z diabłem. Kościelni funkcjonariusze poddawali torturom niezliczone rzesze oskarżonych o czary, próbując wymusić na nich przyznanie się do latania na miotłach, współżycia seksualnego z szatanem, przyjmowania postaci takiego lub innego zwierzęcia, stawania się niewidzialnym i wielu innych grzesznych uczynków. Zdecydowana większość oskarżonych poniosła śmierć na stosie. Ich liczbę szacuje się różnie: od 100 tysięcy do 2 milionów. (James A. Haught). 

Rozumiecie. Te tysiące ludzi bestialsko zamordowano... Nieistotne, że dawno dawno temu. Było i bolało tak samo jak dziś...