O kocie, który zrozumiał atak neurastenii i mrokach umysłu czyli Demon Day odsłona druga

- To atak neurastenii - wytłumaczyłem kotu - zalęgła się we mnie, będzie się rozwijała i w końcu mnie pożre. Ale na razie jeszcze można wytrzymać.
Demon Day…
Skrada się kocim krokiem i napada na swoją ofiarę – nagle, niepostrzeżenie. Wysysa siły, miękkim ruchem łapki przydusza gardło, wpija się pazurami w umysł…
Piątek, piątunio. Dlaczego moje demony zawsze przychodzą w błogosławiony piąteczek…
Tak, tak, proszę sobie wyobrazić, że w zasadzie niechętnie zbliżam się z ludźmi, takim już jestem dziwakiem, że bliższy kontakt z człowiekiem nawiązuję opornie, jestem nieufny, podejrzliwy.
Franka spojrzała na mnie rano krzywym okiem ze swojego miejsca na półce…Dlaczego szef powiedział do mnie dzień dobry, a nie cześć… Co oznacza zapach bzu w zamkniętym pokoju… Czy stłuczona filiżanka to może znak nadejścia niewypowiedzianego… Cóż to huknęło za ścianą, skoro nic się tam nie wydarzyło…
Piątek.
Dziś nie będzie posta. Dziś nie będzie felietonu. Prywatna maszynka do mielenia prywatnego mózgu ryczy na wielkich obrotach.
O, nie, mój filozofie, nie zgodzę się z tobą – tchórzostwo nie jest jedną z najstraszliwszych ułomności, ono jest ułomnością najstraszliwszą!
Umysł kreuje własną wizję rzeczywistości. W tym świecie każdy detal ma znaczenie, a każdy dźwięk jest znakiem. Strach i ciekawość mieszają się ze sobą. Nadchodzą pytania, natarczywe myśli domagają się rozstrzygnięcia w sprawach ostatecznych. Apokaliptyczne wizje podpływają falami… bo to Demon Day. Święto mrocznej strony umysłu.
Aktywność twórcza w zaniku, wena spierdzieliła.
Na skutek klęsk i nieszczęść, które na mnie spadły, zostałam wiedźmą
I muszę jakoś z tym żyć.
Ale...

- Przepraszam - wymamrotał nagle - dlaczego ja właściwie płaczę, skoro mam wino?

A wy kochani… miewacie swoje demony? Jak je przepędzacie? Czy irracjonalność chwili nie przesłania Wam niekiedy zdrowego osądu zaśmiewającego się do rozpuku za Waszymi myślami?