O ataku pająków na cellulitowe uda czyli o tym, jak to z bańką chińską było…

Dziś będzie krótki post. Ostatnimi czasy generalnie piszę krótkie posty. Ostatnimi czasy, z uwagi na postępującą degrengoladę umysłową, nie jestem w stanie wyartykułować więcej niż jedenastu słów, które stanowiłyby sensowną całość więc z pisaniem jest totalny kanał. Ostatnimi czasy czuję się jakbym zaryła nosem w glebę na pustyni i nie miała sił czołgać się do oazy. Do tego starzeję się chyba w przyspieszonym tempie, bo cosik gorzej widzę i co rano chwila dobra mija zanim złapię ostrość… eeee. Dobra pojęczałam, a teraz - póki jeszcze cokolwiek oczy działają - dla uciechy serc opowiem Wam o Malkontentce, która postanowiła zwalczyć cellulit bujnie pokrywający jej tłuściutkie udka. Dobra – zasadniczo gorzką prawdę już ujawniłam – Malkontentka ma cellulit. Ba! Ona ma taki cellulit, że wszystkie inne cellulity mogą bić mu pokłony i nazywać go swoim mistrzem. Poza tym co tu kryć – miast zmienić dietę i ruszyć tłuste dupsko z fotela smarowała się kremami - cud, kremami - błyskawiczne wyszczuplenie, kremami - skóra jędrna i wolna od niedoskonałości itd. Oczywiście te specyfiki niczego w stanie wcześniej wzmiankowanych ud nie zmieniły poza tym, że znakomicie drenowały kieszeń… Zrażona do kosmetyków, nasza ulubiona bohaterka postanowiła zatem sięgnąć po środki bardziej drastyczne. Nie stać jej na lipossanie;) a dodatkowo jest osobą bardzo lękliwą i obawia się chirurgów, igieł, śmiercionośnych powikłań po operacji, zatorów etc. W związku z powyższym postawiła na metodę pozornie mniej inwazyjną i co ważne - możliwą do samodzielnego wykonania w zaciszu domowego ogniska, przy pomocy sił własnych, ewentualnie z niewielkim wsparciem zaprzyjaźnionej osoby trzeciej. Bańka chińska… W sumie powinnam pozostawić to bez komentarza i na tym zakończyć post, no ale blogowi przyświeca nieco inna idea niż spuszczanie nad sprawami kontrowersyjnymi zasłony milczenia…

Bańkę chińską a nawet ich komplet Malkontentka kupiła w którymś ze sklepów internetowych za jakąś niezbyt okrutną sumę… Bańki swym wykonaniem nie powalają – ot dość paskudne niebieskie gumowe stożki, śmierdzące niemożebnie parchem. Co do działania…. No tu to jest już co opowiadać…

Malkontentka do pierwszej akcji przystąpiła z wielkim przejęciem i namaszczeniem. Kuląc się przed oczami współlokatorów pogalopowała w majtasach i z bańkami pod pachą do pokoju, by tam w pozycji półleżącej i przy okrutnym oświetleniu sączącym się przez okno rozpocząć uroczyste pożegnanie cellulitu… przynajmniej tak wówczas myślała. Wysmarowała się olejkiem do masażu, który nomen omen znalazł się w którymś z boxów i przystąpiła do działania… Cóż zassać bańkę na schabisku nie jest trudno, ale już ją pociągnąć i wykonywać staranny kolisty masaż – to już przekroczyło malkontenckie możliwości. W związku z powyższym do pomocy został wezwany małżonek, który ze zdumieniem - o ile nie przerażeniem - na obliczu oglądnął niebieskie stożki. Pouczony - raźno przystąpił do masażu. O bogowie! Przeciągły krzyk niewiarygodnej boleść rozdarł powietrze. Malkontentka wyła jak zranione zwierzę, jednocześnie nakazując przestraszonemu małżonkowi kontynuowanie tortury. O sąsiadach starajmy się nie rozmyślać… Zabieg boli jak jasna cholera. Uczucie zasysania przy jednoczesnym szarpaniu tłuszczu na wszystkie strony generalnie jest no… niewypowiadalne. Nie jest to może tożsame z którąś ze średniowiecznych tortur, jakim poddawano różnych nieszczęśników ciesząc tym samym oczy zebranej gawiedzi, ale idzie w podobnym kierunku. No ale nikt nie mówił, że będzie lekko… tym bardziej, że rzeczywiście już po pierwszym użyciu bańki uda stały się jakby fajniejsze. Malkontentka postanowiła więc kontynuować zabiegi regularnie, tyle ze z nieco mniejszym stopniem zassania ;). No i szło… Do czasu… Po czwartym bądź piątym seansie Malkontentka z uwagą przeglądnęła się swoim nogom. Wyglądały inaczej. Obco. Starała się sobie przypomnieć, gdzie już widziała takie nogi… I nagle olśnienie! Tak wyglądają kończyny ofiar ciężkiego pobicia przy użyciu – powiedzmy – metalowej pałki… Malkontenckie uda były sine, upstrzone gdzieniegdzie fioletowo-zielonymi wykwitami… Małżonek w panice odmówił dalszej współpracy, a Malkontentka zakupiła maść przyspieszającą wchłanianie wybroczyn. Po doprowadzeniu nóg do pierwotnego kolorytu i poddaniu ich wnikliwej analizie dostrzeżono następujące zmiany - na lewym udzie pojawiło się dziwne wybrzuszenie, które nadzwyczaj powoli się wchłania, dodatkowo zlokalizowano sporą kolonię tzw. pajączków. Cellulit trwa i ma się dobrze… Pozdrawiamy zatem nasz cellulit i wyznajemy mu miłość! Już nigdy moja najmilsza skórko pomarańczowa ci tego nie zrobię …

PS. Post jest długi..