Bareizmy rodem z osiedla czyli miej tu człowiecze pieska...

Moi Mili dziś będzie i śmieszno i straszno i głupio chyba też;).Otóż ;) w odpowiedzi na apel, dotyczący zasad współżycia właścicieli czworonogów z resztą społeczności osiedlowej, który pojawił się na tablicy ogłoszeń „mojego” bloku, poczułam się zobligowana do wystosowania pisma, które skierowałam do Prezesa Spółdzielni, jednocześnie informując o jego treści mieszkańców poprzez samowolne (a co tam najwyżej mi potem głowę odetną) wywieszenie kopii na tablicy ogłoszeń. Gwoli wyjaśnienia – jak najbardziej popieram bezwzględny nakaz sprzątania psich odchodów przez właścicieli czworonogów (podobne odczucia mam do ludzkich wydzielin, którymi upstrzone bywa moje osiedle), każdą mą kończyną podpisuję się pod nakazem wyprowadzania psów na smyczy i w razie konieczności w kagańcu (uważam, że zasadę zapewnienia poczucia bezpieczeństwa współmieszkańcom zastosować należy również w stosunku osób urządzających pijackie bijatyki pod oknami), większą zadumą napawa mnie jednak zakaz szczekania w godzinach pomiędzy 22 a 6 rano (gdy rozum śpi, budzą się demony jak widać) – co do tego zapisu uważam, ze należy skierować go przede wszystkim do dwunożnych mieszkańców naszego osiedla – głównie oni swoim szczekaniem zakłócają ciszę nocną…. Oczywiście moi drodzy – mam psa – wiem, wiem jestem wyrzutkiem, kocham go – jestem pewnie nienormalna ale przy całym tym patologicznym układzie zdaje sobie sprawę z odpowiedzialności - zarówno w stosunku do mojego czworonoga (nie przywiązuje go drzewa w ciemnym lesie, rzucając się jednocześnie do szybkiej ucieczki, nie wyrzucam z pędzącego samochodu, karmię, leczę itd.), jak i Ziemian, z którymi koegzystuje na Planecie (nie szczuję psem, nie puszczam go swobodnie w rejonach gdzie poruszają się istoty ludzkie gotowe popaść w popłoch, nie zachęcam do „załatwiania” się na klatce schodowej itp.) I jest to minimum, które każdy właściciel czworonoga musi realizować – jeśli tego nie czyni, należy mu odebrać zwierzaczka – koniec i kropka. Ale skoro w oczach władz lokalnych będąc posiadaczem psa, staję się automatycznie wrzodem na zdrowej tkance lokatorów osiedla - to moi Państwo krew się we mnie burzy. To taki trochę bareizm – moje osiedle nie jest strzeżoną oazą, pełną kwiatów i radośnie baraszkujących dzieci, moje osiedle wciśnięte jest miedzy Monar a Dom Brata Alberta i do wykwintnych nie należy…Nie żebym coś miała przeciwko lokatorom tych przybytków – absolutnie daleka jestem od jakichkolwiek utyskiwań i dyskryminacji ale większym problemem niż cztery psy zamieszkujące osiedle wydają mi się rozsiane po trawnikach butelki po winie marki wino i smacznie śpiący pod krzaczkami ich właściciele…

A oto treść mojego apelu;):

Jako właścicielka psa-emeryta, który w swym długim i szlachetnym życiu nie popadł w żadne nałogi – nie pije, nie pali oraz wolnym jest od wszelkich zachowań uważanych powszechnie za patologicznie (nie urządza wieczornych awantur przed blokiem, nie rozsiewa na klatce puszek po piwie, petów i innych śmieci, nie niszczy ścian ani elewacji itd., itp.), zwracam się z apelem i prośbą do LUDZI zamieszkujących naszą klatkę, blok, osiedle!

W ramach przestrzegania zasad godnego i kulturalnego współżycia apeluję o:

• nie oddawanie moczu i kału na półpiętrach – jest to wybitnie nieestetyczne i cuchnące – podobnie mało sympatyczne są wymiociny;
• nie rzucanie petów, puszek, butelek po piwie, odpadków – do tego służy kosz na śmieci;
• nie niszczenie elewacji oraz ścian wewnątrz klatki schodowej – zawsze można kupić sztalugi i farby i wyżyć się artystycznie z większym pożytkiem dla siebie i być może reszty społeczeństwa;

Jednocześnie zwracam się z sugestią do Pracowników i Zarządu Spółdzielni:

• zamiast kaleczyć drzewa przybijając na nich tabliczki informujące o zakazie wyprowadzania psów, proponuję rozstawić na trawnikach specjalne pojemniki na psie odchody – jest to normą w cywilizowanym świecie;
• proponuję również obok wypisywania elaboratów o zasadach funkcjonowania czworonogów,  wystosować podobne pisma dotyczące ludzkich zachowań;
• sugeruję, by w ramach dbania o kulturę lokatorów zadbać jednocześnie o ich komfort i bezpieczeństwo – wypadające przy podmuchu wiatru okno na półpiętrze upadło pod nogi mojego syna idącego do szkoły – zdarzenie miało miejsce tuż po remoncie i cudem tylko nie zakończyło się tragicznie – cóż gratuluję wyboru profesjonalnej firmy remontowej i równie profesjonalnej naprawy szkody – jakiś obrażony pan zbił ramę okna młotkiem i gwoździkami…, Wiem, być może mam wygórowane wymagania ale kłopotliwym jest dla mnie - mieszkanki czwartego piętra - fakt, że przy niemal każdym opadzie atmosferycznym zmuszona jestem wydzwaniać w nieskończoność do spółdzielni, błagając by przyszedł tzw. fachowiec załatać dach. Oczywiście mogę poruszać się po domu w kaloszach i sztormiaku ale budzi to mój wewnętrzny sprzeciw. Pragnieniem moim jest aby po latach wiecznych interwencji wreszcie ktoś naprawił dach solidnie – raz a dobrze.

Życząc sobie i wszystkim Mieszkańcom radosnej egzystencji w harmonii i spokoju, pozostaję z szacunkiem…

Bawcie się dobrze kochani. I pamiętajcie! "Jest twoim przyjacielem, partnerem, obrońcą - twoim Psem. Jesteś jego życiem, miłością, przewodnikiem. Będzie twój - wierny i oddany do ostatniego uderzenia serca. Winien mu jesteś zasłużyć na to oddanie."(M.Siegal) Z tą piękną myślą Was zostawiam i czekam na refleksje;)